Groei of comfort?

Hoe komt het toch dat we vaak wel weten wat we moeten doen om te bereiken wat we willen, maar het toch niet lukt?

Mensen zijn zo geprogrammeerd dat ze zich veilig en comfortabel voelen op het moment dat ze doen wat ze gewend zijn te doen. Op die manier weet je wat er gaat gebeuren, en kom je niet voor verrassingen te staan, je comfortzone. En alhoewel de benaming anders doet vermoeden, wil het overigens niet zeggen dat je je prettig voelt binnen je comfortzone, het is een plek die vertrouwd voelt, en waarbinnen je weet waar je aan toe bent.

Op het moment dat je iets wilt veranderen, wilt groeien, zul je iets anders moeten doen dan je tot dan toe gewend was. Je weet nog niet hoe je hierop gaat reageren, of (soms nog lastiger om mee om te gaan) hoe je omgeving hierop gaat reageren. Je hele lichaam en vooral je mind zal dus protesteren en je proberen te houden in je comfortzone. Stemmetjes in je hoofd verzinnen allerlei excuses om maar vooral binnen die comfortzone te blijven en alles bij het oude te houden. Dit gaat over het algemeen ongemerkt, de excuses klinken zo overtuigend dat je er nog in gaat geloven ook. Ze helpen je alleen geen stap verder.

Herken je dit? Je neemt je voor om vanaf de komende week na je werk te gaan sporten en legt al je sportkleren vast klaar voor de volgende dag. Je hebt al gekeken op het rooster van de sportschool welke les je gaat doen, of welk trainingsprogramma je gaat volgen. Maar dan lopen de dingen op het werk niet helemaal zoals gepland, je hebt wat vervelende gesprekken of moet langer door dan je had gedacht. Als je thuis komt zie je je sporttas staan. Je moet nog eten, dus maar even een snelle hap want het is al laat, die leuke les heb je toch al gemist en je bedenkt dat je ook morgen kunt gaan sporten, dan is de sportschool ook open en je had zo’n rotdag, dus die ene dag maakt ook niet uit. Excuses.

Of, je bent 2 weken aan het sporten, het gaat eigenlijk heel goed. Al 2 weken 3x in de week naar de sportschool en je begint aan je 3^e week. Het weekend was druk, de kinderen hadden allerlei activiteiten en je bent blij als je maandagavond even lekker op de bank kunt ploffen, maar o ja, je “moest” nog sporten. Allerlei stemmetjes in je hoofd vertellen je dat je toch al 2 weken goed bezig bent, dus het is niet erg als je nu een keertje overslaat, blabla.

Iedere keer voorbeelden van momenten waarop je mind het overneemt.

Als je een bepaald doel voor ogen hebt, zul je deze gewoontes moeten doorbreken. Dit is lastig en voelt zeker niet comfortabel, maar het is zeker niet onmogelijk. Want wat zou je doen als iemand jou €1 miljoen biedt als je je doel behaalt, hoe klinken die excuses dan? Luister je er dan nog steeds naar of doe je alles om je doel (en die 1 miljoen) te behalen?

Wat doe jij? Kies jij voor groei of voor comfort?